Mijn filosofie door L. Ron Hubbard

MIJN FILOSOFIE DOOR L. RON HUBBARD

En toen kreeg ik de volgende klap ... ik werd door mijn familie en vrienden in de steek gelaten omdat er verondersteld werd dat ik voor altijd kreupel zou blijven en voor hen een last zou gaan betekenen voor de rest van mijn leven. Toch slaagde ik erin binnen twee jaar weer gezond en sterk te worden, waarbij ik alleen gebruik maakte van wat ik wist en kon vaststellen omtrent de mens en zijn relatie tot het universum. Ik had niemand om me te helpen; wat ik moest weten, moest ik maar zien te ontdekken. En het is een hele kunst om te studeren zonder dat je kunt zien.

Ik raakte eraan gewend te horen dat het allemaal onmogelijk was en dat er geen uitweg was, geen hoop. Toch lukte het me om weer te zien en weer te lopen, en ik bouwde een heel nieuw leven op. Het is een gelukkig leven, een druk en naar ik hoop een nuttig leven. Mijn enige trieste momenten zijn de momenten waarop onverdraagzame fanatici andere mensen vertellen dat alles slecht is en dat er geen uitweg meer is, geen hoop, alleen maar verdriet en eenzaamheid, dat alles altijd hetzelfde blijft en dat elke poging om anderen te helpen bedrog is. Ik weet dat het niet waar is.

Dus mijn eigen filosofie is dat men elk stukje wijsheid dat men heeft moet delen, dat men anderen moet helpen zichzelf te helpen, en dat men het bij tegenspoed niet moet opgeven, want na regen komt weer zonneschijn. En stoor je niet aan de spottende kreten van de zelfzuchtige intellectueel, zoals: “Geef de geheimen niet prijs. Laten we het voor ons zelf houden. De mensen begrijpen het toch niet”.

Maar aangezien ik wijsheid die men voor zichzelf houdt nog nooit iets goeds heb zien doen, en aangezien ik anderen graag gelukkig zie en merk dat de grote meerderheid van de mensen haar kan begrijpen en haar echt begrijpt, ga ik door met schrijven, werken en onderrichten zolang ik leef.