De rehabilitatie van het individu in een wereld vol vervuiling en drugs

DE REHABILITATIE VAN HET INDIVIDU IN EEN WERELD VOL VERVUILING EN DRUGS


	Het is een bewezen feit dat drugsresten in het lichaam achter kunnen blijven. Jaren later kunnen deze resten losraken en de persoon opnieuw beïnvloeden.

De neergang van de mentale alertheid en het ethische karakter van de samenleving is net zo duidelijk als de schreeuwende krantenkoppen over de vernietigende fysiologische effecten van drugs. “De drugsscene is wereldwijd”, concludeerde L. Ron Hubbard. “Ze zwemt in bloed en menselijke ellende.”

Hoe gevaarlijk en schadelijk drugs ook blijken te zijn, medische en psychiatrische geneesmiddelen vormen net zo’n destructieve vector in deze biochemische trend (Zie Hoofdstuk 29). Statistieken laten zien dat al in de vijftiger jaren dagelijkse doses slaappillen of pijnstillers zo gewoon waren geworden, dat ze nauwelijks beschouwd werden als drugs. Valium nam de eerste, populairste plaats in uit een keur van kalmeringsmiddelen. Tegenwoordig hebben we echter geest- en stemmingsveranderende middelen als Thorazine, Stelazine, Zoloft, Prozac, Tofranil, Xanax en Ritalin, die zelfs schadelijker zijn dan drugs. De snelheid waarmee deze middelen worden voorgeschreven is vaak schokkend voor de mensen die hiervan niet op de hoogte zijn.

Het onderzoek van L. Ron Hubbard leverde echter deze conclusie op: “Helaas wordt niet erkend dat iemand die door een kalmeringsmiddel voor pijn ongevoelig wordt gemaakt, door datzelfde middel ook zélf ongevoelig wordt gemaakt en dan veel dichterbij de ultieme pijn van de dood zit. Het zou overduidelijk moeten zijn dat de rustigste mensen in de wereld de doden zijn.”

Het innemen van drugs is in niet geringe mate onderdeel van het leven in onze moderne wereld.

Daarnaast heeft de technologische vooruitgang in deze eeuw vele verraderlijke nevenproducten opgeleverd die ieder op zichzelf schadelijk zijn voor het welzijn van het individu. In Engeland bijvoorbeeld, was smog onbekend vóór de opbloei van de industrie. Elke grote stad op aarde informeert tegenwoordig dagelijks haar inwoners over de kwaliteit van de lucht die ze inademen. Honderd jaar geleden waren zout of ijs de meest gebruikelijke conserveringsmiddelen voor voedsel. Tegenwoordig bevat bijna elk voorverpakt voedsel een lijst met kunstmatige ingrediënten die langer is dan de lijst met natuurlijke ingrediënten. Milieurampen zoals de catastrofe in 1986 met de kernreactor in Tsjernobyl in de voormalige USSR – om maar te zwijgen over blootstelling aan straling door de wijdverbreide atoomproeven – bestonden vijftig jaar geleden niet.